Επιστολή: Μαθήματα στα ανώτατα εκπαιδευτικά Fast Food

Λάβαμε την παρακάτω επιστολή από την Ευγενία Σαρηγιαννίδη. και την «σηκώνουμε» στο μπλόγκ:

Επιχειρώντας να είναι μέσα στο πνεύμα των ημερών, τα ΑΕΙ της χώρας αποφάσισαν την “Ανάσταση” των “νεκρών” πανεπιστημίων και των παρ’ ολίγον απολεσθέντων εξαμήνων και εξεταστικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Πάντειο Πανεπιστήμιο, από το οποίο, άλλωστε, έχω και προσωπική πείρα.

Με απόφαση της Συγκλήτου καθορίστηκε η “fast food” αναπλήρωση μαθημάτων, χαμένων κατά τα 3/4 τους. Για το Πάντειο, η ολοκλήρωση του χειμερινού εξαμήνου θα πραγματοποιηθεί μέσα σε 10 μέρες (11-21/04), ενώ το εαρινό εξαμηνο θα διαρκέσει 2 μήνες (23/04 – 23/06). Όσον αφορά στις εξεταστικές, εκείνη του εαρινού “εξαμήνου” θα διεξαχθεί μέσα σε 2 εβδομάδες (25/06 – 7/07) και εκείνη του χειμερινού μέσα σε 3 εβδομάδες (9 – 31/07). Το προαναφερθέν σουρεαλιστικό πρόγραμμα, που βαφτίζει εξάμηνα τα δίμηνα και αναπληρώνει μαθήματα μετά από τρεις μήνες “πνευματικής ξηρασίας”, έρχεται να προσυπογράψει και αυτό με τη σειρά του τους “ειλικρινείς και επίπονους αγώνες” των φοιτητών και των καθηγητών τους.

Η επανάσταση κόπασε, οι πορείες σταμάτησαν και οι καταλήψεις διακόπηκαν σαν μια φούσκα που έσκασε, μα ουδείς πρόσεξε το “μπαμ” μέσα στον κρότο και τη φασαρία τόσων βαρελότων. Αλήθεια, πού να βρίσκονται οι προστάτες και οι υποστηρικτές της “αληθινής Εκπαίδευσης, που ούτε εκπτώσεις υφίσταται, ούτε ξεπουλιέται”, να βγουν στον δρόμο και να βροντοφωνάξουν πως “η γνώση δεν είναι εμπόρευμα”; Μήπως εννοούσαν, και δεν το είχαμε καταλάβει, πως “η γνώση είναι ένα εμπόρευμα του οποίου πρέπει να κατέχουμε το μονοπώλιο”; Και το “πολλά υποσχόμενο φοιτητικό κίνημα” δεν θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί εντόνως και να μην επιτρέψει να συμβεί ο εξευτελισμός της διαδικασίας του μανθάνειν, με “γνώσεις” σε οικονομικές συσκευασίες συμπυκνωμένες σε μορφή χαπιού; Τα πτυχία, για την αξία των οποίων φοιτητές και διδάσκοντες τόσο πολύ απέδειξαν ότι κόπτονται, “χύνοντας εβδομαδιαίως το αίμα τους” στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων, τι αντίκρισμα θα έχουν και πόσο θα καλύπτουν στην πραγματικότητα το εκπαιδευτικό και γνωστικό αντικείμενό τους; Δεν προσβάλλει μια τέτοια συγκλητική απόφαση την ευαισθησία τους σχετικά με την επιστήμη που σπουδάζουν; Δεν θα έπρεπε το “φοιτητικό κίνημα” με τις “καλές προθέσεις” και τα βαρύγδουπα συνθήματα να φέρει ως θέμα συζήτησης στις γενικές συνελεύσεις του και να στηρίξει με ανάλογη επαναστατική δράση τον πόλεμο κατά της εξαχρείωσης της Παιδείας, της Επιστήμης και της Εκπαίδευσης;

Άραγε, όλα τούτα έγιναν για να λουφάξουν καταληψίες και απεργοί ακριβώς τη στιγμή που η Παιδεία υφίσταται τη χαριστική βολή, όχι μόνο με την ευρωπαϊκή οδηγία _που υποχρεώνει τη χώρα μας να αποδεχτεί ως ισότιμα με τα δημόσια τα πτυχία των διάφορων ιδιωτικών κολεγίων (που έχουν συνάψει συμβάσεις με διάφορα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια που εμπορεύονται τις υπηρεσίες τους) _όχι μόνο δηλαδή με την ντε φάκτο “υπέρβαση” ή καταστρατήγηση του περίφημου άρθρου 16, για τη διατήρηση του οποίου κινητοποιήθηκαν για τόσους μήνες οι φοιτητές_ αλλά και με συγκλητικές αποφάσεις σαν του Παντείου και άλλων πανεπιστημίων, που έρχονται, θα έλεγε κανείς, να επιβεβαιώσουν τη νεοφιλελεύθερη οπτική “αναδιάρθωσης” των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, η οποία ακριβώς επιχειρεί να νομιμοποιηθεί επικαλούμενη την “κατάντια των δημόσιων πανεπιστημίων”; Διότι περί “κατάντιας” πρόκειται, όταν οι Σύγκλητοι των δημόσιων πανεπιστημίων, για να διευκολύνουν τη λήψη πτυχίου από τους φοιτητές τους παίρνουν τέτοιες προκλητικές αποφάσεις _ προκλητικές για τον κοινό νου, αλλά και για το ίδιο το φοιτητικό κίνημα.

Φαίνεται λοιπόν πως το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι η “Εκπαίδευση”, αλλά η “βολή μας”, και το σλόγκαν της εποχής ίπταται των συνθημάτων του “φοιτητικού κινήματος”: “Επανάσταση, Παιδεία, Επιστήμη, Πτυχία κ.λπ. χωρίς κόστος”, αυτό βροντοφωνάζει η γενιά που καπηλεύεται κινήματα, επαναστάσεις, πολιτικές ιδεολογίες (συνήθως αριστερές), για να προσδώσει λίγο περισσότερο σασπένς στην κυνική πτυχιοποίηση και συντηρητικοποίησή της.